Τι είναι η διαφραγματοκήλη
Το διάφραγμα είναι ο μυϊκός χιτώνας που διαχωρίζει την κοιλιά από τον θώρακα, ενώ συντελεί και λειτουργικό ρόλο, καθώς είναι ο σημαντικότερος μυς της αναπνοής.
Σε περίπτωση διαφραγματοκήλης, τμήμα του στομάχου μπαίνει μέσα στην θωρακική κοιλότητα μέσω του διαφράγματος. Προκύπτει από αδυναμία του στηρικτικού ιστού
με το πέρασμα των χρόνων, η οποία οδηγεί σε διεύρυνση του ανοίγματος του διαφράγματος, γι’ αυτό και εμφανίζεται συνήθως μετά τα 50.
Οι μεγαλύτεροι παράγοντες κινδύνου εμφάνισης της συγκεκριμένης πάθησης είναι το κάπνισμα, η παχυσαρκία, η αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση, ο έντονος βήχας και η μεγάλη ηλικία.
Υπάρχουν 5 διαφορετικοί τύποι διαφραγματοκήλης:
- Οισοφαγοκήλη
- Παραστερνική κήλη
- Διαφραγματοκήλη δια του τενόντιου κέντρου.
- Δια της οσφυοπλευρικής σχισμής
- Ρήξη διαφράγματος
Ωστόσο το 98% των περιπτώσεων πρόκειται για οισοφαγοκήλη η οποία με τη σειρά της μπορεί να έχει τρεις μορφές:
- Ολισθαίνουσα: αντιπροσωπεύει το 85% των περιπτώσεων και προκύπτει όταν το κατώτερο τμήμα του οισοφάγου, η καρδιοοισοφαγική συμβολή και τμήμα του στομάχου εισέρχονται στην θωρακική κοιλότητα μέσω του οισοφαγικού τρήματος
- Παραοισοφαγική: Εμφανίζεται σε 30 στα 100.000 άτομα, αντιπροσωπεύει περίπου το 5% των περιπτώσεων και επηρεάζει κυρίως ηλικιωμένους.
- Μικτή: αντιπροσωπεύει το 10% των περιπτώσεων και προκύπτει ως συνδυασμός ολισθαίνουσας και παραοισοφαγικής κήλης
Διαφραγματοκήλη – Συμπτώματα
Γενικά η διάγνωση της διαφραγματοκήλης δεν είναι απλή διαδικασία, καθώς η συγκεκριμένη πάθηση σπάνια προκαλεί από μόνη της συμπτώματα εκτός κι αν το μέγεθος της είναι πολύ μεγάλο. Συνηθέστερα συμπτώματα ωστόσο που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν ύπαρξη διαφραγματοκήλης είναι οι έντονες καούρες που χειροτερεύουν με το σκύψιμο ή την κατάκλιση, δύσπνοια, ανώμαλη πέψη, ενόχληση και δυσκολία στην κατάποση καθώς και έντονος θωρακικός πόνος.
Διαφραγματοκήλη – Διάγνωση
Προκειμένου να διαπιστωθεί αν πρόκειται για διαφραγματοκήλη, θα χρειαστεί, εκτός από το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς, μία σειρά εξετάσεων που περιλαμβάνουν γαστροσκόπηση, μανομετρία του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα, ακτινολογικό έλεγχο με γαστρογραφίνη και αξονική τομογραφία.
Διαφραγματοκήλη – Αντιμετώπιση
Το πρώτο στάδιο αντιμετώπισης είναι η αρχική ανακούφιση των συμπτωμάτων με συντηρητικά μέσα και αλλαγές στον τρόπο ζωής και διατροφής του ασθενούς, όπως καταπολέμηση της παχυσαρκίας και υιοθέτηση δίαιτας πλούσιας σε πρωτεϊνες και χαμηλής σε λιπαρά.
Ωστόσο σε ορισμένες περιπτώσεις και αν η φαρμακευτική αγωγή δεν συνιστάται ή δεν επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα, ενδείκνυται χειρουργική επέμβαση για την αντιμετώπιση της πάθησης. Σε αυτές τις περιπτώσεις εντάσσονται:
- Νέοι ηλικιακά ασθενείς
- Ασθενείς με αδυναμία λήψης Η2 υποδοχέων
- Ασθενείς με οισοφαγίτιδα 3ου ή 4ου βαθμού
- Ασθενείς με έλκος οισοφάγου
- Ασθενείς με εισοφάγο Barett
- Ασθενείς με επεισόδια εισρόφησης ή πνευμονίας
Η Χειρουργική αποκατάσταση της διαφραγματοκήλης γίνεται τα τελευταία χρόνια Λαπαροσκοπικά μέσω 4 μικρών οπών στο κοιλιακό τοίχωμα. Η επέμβαση πρέπει να γίνεται ΜΟΝΟ από κατάλληλα εκπαιδευμένους χειρουργούς, που έχουν εμπειρία στην προχωρημένη λαπαροσκοπική χειρουργική του ανωτέρου πεπτικού συστήματος.
Μετά την Λαπαροσκοπική αποκατάσταση της διαφραγματοκήλης, ο ασθενής μένει στο νοσοκομείο για 1-2 ημέρες και μπορεί να επιστρέψει στην δουλειά του μέσα στις επόμενες κιόλας ημέρες.
Συνοπτικά:
